On bir ili etkileyen lakin tüm Türkiye’yi göçük altında bırakan bir felaket yaşadık. Acımız çok taze ve büyük. Yitip giden canlarımıza bir kere daha Allah rahmet eylesin. Sevdiklerinizi toprağa veriyorsunuz, tahminen eşiniz tahminen anne ya da babanız tahminen de çocuklarınız yok artık. Sabah kalkıyorsunuz meskeniniz, işiniz, mahalleniz, komşunuz kalmamış, başınızı sokacak çadır bile bulamıyorsunuz tahminen. Bir akrabanız ya da yakınınızın yanına gitmek için 70 yaşından sonra gurbet ele göçmek zorundasınız. Tüm bu travmatik olayların ortasında yüzümüze tokat üzere çarpan o acımasız fakat bir o kadar da gerçekçi cümle: “Hayat devam ediyor.” Evet hayat devam ediyor, geride kapanmayacak yaralar bıraksa da o denli.
Futbol yalnızca futbol değildir. Bu süreçte bunu bir sefer daha gördük. Kadrolarımız, taraftarlarımız o denli bir birliktelik gösterdiler ki hepsine sonsuz teşekkürler. Siyasalların bir ortaya gelemediği bir ortamda onlar rekabeti bir kenara bıraktı, birbirlerinin tırlarına yardım gereci taşıdı, her manada tek ses oldu. İşte Beşiktaş-Antalya maçında çocuklar gülsün diyerek dakikalar 4.17’yi gösterdiğinde alana atılan oyuncaklar. Gözyaşlarımız sel oldu. Bir çocuğun gülmesini sağlamaktan daha değerli ne olabilir?
Futbol oynamanın manasını yitirdiği fakat ortaya konan birlik havasının umut verdiği bir maçtı. Beşiktaş’ta ise ekip birlikteliği olmayınca galibiyet de gelmedi. Uzatma dakikalarında ayağa gelen fırsatı da Cenk tepti. Harika Lig’deki birinci maçına çıkan genç Ataberk penaltıyı kurtarıp maçın yıldızı oldu. Genç eldiven bunu ziyadesiyle hak etti. Kaybedilen iki puanla da şampiyonluk umutları bitti.
Dele Alli ve Muleka’nın etkisiz oyunu, yalnızca Gedson’un ayağına bakan üretkenlikten uzak orta alanla buraya kadar. Kabul etmek lazım ki Beşiktaş’ın takım kalitesi rakipleri Fenerbahçe ve Galatasaray’ın çok uzağında.
Yasin Yıldırım